Een duurzame, groene en circulaire daktuin opzetten, dat is pionierswerk. Daar is lef voor nodig. En lef, dát hebben ze, Mirjam Slob en Sam van Nieuwamerongen. Ze gaan het avontuur aan, samen met een enthousiaste groep experts voor food, bouw, groen, ontwerp, financiën en communicatie. Onderweg doen ze veel kennis op. Nu al. Deze kennis en ervaring is ontzettend waardevol voor andere ondernemers met een duurzame ambitie.
In een serie verhalen – ONDERWEG NAAR DAKTUIN MOES – vertellen Mirjam en Sam en de mensen om hen heen vanuit Moes, Midpoint Brabant en Up New openhartig waar ze tegenaan lopen met de ontwikkeling van de daktuin en het dakcafé. Dat zijn dus niet alleen de successen, maar zeker ook de lessen. Altijd met het idee: wat wij leren, kan een ander inspireren en misschien wel verder helpen. Waarom we dit doen? Hier komen vijf redenen.
Wie bijvoorbeeld circulair bouwt, die is veel tijd kwijt. Je moet je materialen opsporen als een detective, hout of glas bijvoorbeeld, van een pand dat gesloopt is. Speurwerk waarvan je onderaan de streep niet weet of het lukt én of je de spijkers er zelf nog uit moet trekken. Mirjam: “Heel eerlijk: circulair bouwen is pittig. Ik had het mezelf veel makkelijker kunnen maken door gewoon alles nieuw te kopen. Door niet te zoeken naar bestaand materiaal of door alle deuren hetzelfde in te kopen. Maar daar wordt de wereld niet beter van, en dat is uiteindelijk wél onze bedoeling.” Datzelfde geldt voor Sam, een zero waste menukaart of een duurzaam keukenontwerp, dat is gewoon een uitdaging. Ontmoedigend? Misschien. Reden om het niet te doen? NEE! Of zoals Mirjam zegt: “Ga het gewoon doen, begin!”
Mirjam en Sam denken niet in copyright, maar juist in ‘the right to copy’. Mirjam: “Wat we leren, geven we door, dat mag jij weer kopiëren. Waarom? Wij hebben ook geleerd van anderen. Van Circl in Amsterdam en van DakAkker in Rotterdam bijvoorbeeld. Daar gaan ze met de billen bloot door te laten zien wat lukt en wat niet lukt. Dat wilden wij ook. En uitstralen: ‘Wij zijn ook niet heilig, maar we doen ons uiterste best.’ Dat lijkt me een veel belangrijkere boodschap dan zeggen: ‘Kijk ons eens goed zijn.’ Hoe demotiverend is dat? Ik vertel liever een genuanceerd verhaal waar een ander iets aan heeft.”
“Wij denken niet in copyright, maar juist in ‘the right to copy”.
Daktuin Moes is een sociale onderneming in oprichting. Natuurlijk is het de bedoeling dat er straks ook geld verdiend wordt, maar de maatschappelijke missie staat voorop. Bij Moes willen ze impact maken. Of zoals Mirjam zegt: “Volgens mij moeten we elkaar helpen, zeker bij initiatieven die de wereld mooier maken.” En dan lacht ze: “Ja, ik ben een idealist.”
“Volgens mij moeten we elkaar helpen, zeker bij initiatieven die de wereld mooier maken.”
Deel je kennis als feiten? Dan is je brein aan het werk en gebeurt er verder weinig. Maar vertel je een verhaal met herkenbare situaties en emoties? Dan komt het bij je binnen. Dat komt omdat verhalen uit beelden bestaan, en die blijven langer hangen. Of die nou gaan over het sjouwen van loodzware balken vol spijkers, of over het grillen van sappige vegaburgers, het verhaal is de succesvolste informatiedrager uit de geschiedenis van de mensheid. Dus waarom zouden we daar geen gebruik van maken?
Het is nú tijd voor actie, de wereld kan niet wachten. Laten we daarom mooie dingen doen en delen. Zodat we dankzij verkoelend groen ons lekker blijven voelen in de stad. Of zoals ze bij Moes zeggen: Hoi moderne stadskinderen, maak kennis met de natuur! Door herkenbare verhalen te delen, kunnen koplopers vooruit. Samen versnellen we verandering. En hoe mooi zou het zijn als de meerderheid daarna volgt. Mirjam: “Dan hebben we straks een probleem minder, toch?”
Midpoint Brabant werkt aan de circulaire economie met Up New.
Na deze introductie volgt binnenkort het eerste verhaal van Onderweg naar Daktuin Moes! Houd ons dus in de gaten.
